Blinde koers naar duurzame landbouw

Het zijn ambitieuze plannen, met onder andere een vergroting van het areaal biologische landbouw tot 25% van het totale landbouwareaal, een vermindering van het gebruik van meststoffen (-20%), gewasbeschermingsmiddelen (-50%) en antibiotica (-50%).

De inkt van de plannen was amper droog of de kernvraag was: hoe dan? Europees commissaris Frans Timmermans verdedigde de plannen als een káns voor de agrarische sector, een uitdaging die op den duur winst oplevert voor producent en milieu, voor consument en landschap. Maar een onderbouwing leverde hij niet.

Voorzichtige voorspellingen

Nu ligt er dan een begin van een onderbouwing in de vorm van een studie van het Joint Research Centre van de Europese Commissie. Wie had gedacht dat er met deze studie een klip en klaar antwoord zou komen op de vraag wat de effecten zijn van de Van-Boer-tot-Bord- en Biodiversiteitsstrategieën, komt bedrogen uit.

Er worden wel voorzichtige voorspellingen gedaan: minder milieubelasting, lagere productie, hogere prijzen, gelijkblijvend producenteninkomen. Die conclusies worden echter met zoveel slagen om de arm gepresenteerd, dat je je in gemoede kunt afvragen wat de studie waard is voor degenen die geconfronteerd worden met het beleid.

In de modelberekeningen zijn veranderingen in het consumentengedrag niet meegerekend, evenmin de vermindering van de voedselverspilling en het actieplan voor de biologische landbouw. Daarenboven zijn niet alle beleidsvoornemens meegenomen die invloed kunnen hebben op de uitkomsten van de berekeningen.

Boereninkomen op peil

Met al die voorbehouden wordt het blind koersen. Een voorzichtig optimistische conclusie, dat de primaire producent met minder (dierlijke) productie en hogere prijzen het inkomen op peil kan houden, valt in de categorie ‘hoop doet leven’. Maar als het ijdele hoop blijkt, zijn de bedenkers van de plannen al lang van het toneel verdwenen.