Boer en bankier soms in zelfde schuitje

Dat is mooi, het past in het beeld van de hele economie in deze bijna-post-coronatijd. Overal is het herstel en optimisme wat de klok slaat. Angst voor inflatie, waar toch wel aanleiding voor is, heeft nog steeds niet de overhand, evenmin als zorgen over geopolitieke spanningen.

Het economisch optimisme staat nogal in contrast met het ecologische pessimisme dat door het laatste IPCC-klimaatrapport een flinke duw in de rug heeft gekregen en wordt gevoed door de voortdurende beelden van ongekende bosbranden her en der in de wereld.

Tegenstelling tussen economie en duurzaamheid

Die tegenstelling tussen economie en duurzaamheid zit diep. Ook de bank zelf worstelt ermee. Met zijn coöperatieve achtergrond is de Rabo meer dan de andere grootbanken kwetsbaar voor ethische kwesties. De bank predikt daarom al sinds lange tijd duurzaamheid. Bij delen van de maatschappij, ngo’s voorop, heerst twijfel over de oprechtheid daarvan. Recente verhalen over bioboeren die maar geen lening kregen bevestigden die twijfel.

Terecht? Dat is lastig te zeggen. De schoorsteen moet roken. Een bank kan mooie maatschappelijke doelen onderstrepen, het is ook een commercieel bedrijf en de bevlogenheid van duurzame ondernemers is niet altijd in evenwicht met hun financiële inzicht. Bovendien heeft deze bank een fors aandeel in de biolandbouw.

Klem tussen verschillende doelen en regels

Topman Wiebe Draijer stipte bij de presentatie van de halfjaarcijfers een dilemma aan waar zijn bedrijf in zit. De ene duurzaamheidsdoelstelling zit de andere soms in de weg. De financiële crisis van ruim tien jaar geleden heeft geleid tot strengere regelgeving voor banken. Ruwweg heeft onderpand minder en kasstroom meer belang gekregen. En laat dat laatste nou net niet het sterkste punt zijn van beginnende duurzame ondernemers.

Klem tussen verschillende doelen en regels. Wat dat betreft zitten boer en bankier soms in hetzelfde schuitje.