Britse varkenshouder in greep brexit en corona

Het Verenigd Koninkrijk is verre van zelfvoorzienend voor varkensvlees. Ongeveer 60% van het vlees dat beschikbaar is voor de consumptie wordt ingevoerd, vrijwel alles vanuit de EU. Rond 30% van het eigen varkensvlees wordt geëxporteerd. “Maar zelfs als we niets zouden exporteren, dan is het totale geproduceerde volume nog maar goed voor 58% van de binnenlandse vraag. Deze onevenwichtige situatie heeft gevolgen voor hoe de markt reageert op zowel de lockdowns door corona als het naderende einde van de brexit overgangsperiode.”

Veel vraag naar Brits vlees

Dat schrijft Duncan Wyatt, hoofd-analist rood vlees bij het Britse schap AHDB Pork, over de huidige situatie op de markt voor varkens en varkensvlees. Wyatt signaleert in de eerste plaats dat ingevoerd varkensvlees vooral naar de horeca en foodservice gaat. “Een verstoring van die markt, zoals de nationale lockdown waardoor de restaurants gesloten zijn, heeft meer gevolgen voor de invoer dan voor Brits varkensvlees. Tijdens de eerste lockdown werd er meer verkocht in de winkels dus was er veel vraag naar Brits vlees. Dat is ook te verwachten van de tweede lockdown die voor deze maand is afgekondigd.”

Die conclusie wordt onderschreven door het feit dat de Britse supermarkten, vooral onder druk van de National Pig Association, zoveel mogelijk varkensvlees uit eigen land verkopen. Bij enkele ketens, zoals Sainsbury’s en Morrisons, is dat zelfs 100% van het vlees zelf, hoewel minder voor producten als bacon, ham of worstjes.

Invoerheffing

Ook bij brexit lijkt er goed nieuws. De Britse regering heeft al eerder meegedeeld dat het voor varkensvlees een invoerheffing wil invoeren van 30 tot 40%. Dat zal ook gelden voor vlees uit de Europese Unie, tenzij er tijdig een nieuwe handelsovereenkomst komt, waar het op dit moment niet naar uitziet. Nederland, Denemarken en Duitsland zullen daar als belangrijkste leveranciers het meeste van merken.

“Omdat het VK een belangrijke netto-importeur van varkensvlees is, zou dat de prijzen voor binnenlands varkensvlees aanzienlijk op kunnen voeren”, denkt Wyatt.

Aan de andere kant loopt de beperkte export van Brits varkensvlees naar de EU uiteraard wel gevaar. “Maar een steeds groter deel van onze uitvoer gaat naar China, waar we niet te maken hebben met dat probleem. Hoewel heffingen op zendingen naar de EU uiteraard wel verstorend werken, zijn de effecten van hogere kosten voor ingevoerd varkensvlees veruit dominerend”, concludeert Wyatt. Hij maakt wel een uitzondering voor zeugenvlees dat voor het overgrote deel naar de EU gaat.

Hogere consumentenprijs

Over de hele linie gezien zou een no-deal dus positief uit kunnen werken voor de Britse varkensprijzen. “De vleesketen als geheel krijgt echter met belangrijke problemen te maken zonder aanvoer van goedkoop heffingsvrij varkensvlees. Uiteindelijk zal dat leiden tot een hogere prijs voor de consument. Maar deal of no-deal, de administratieve lasten bij het invoeren uit of uitvoeren naar de EU als derde land betekenen sowieso extra kosten voor de bedrijfsvoering. En ook als er wel een deal komt, dan zou onze afhankelijkheid van de invoer steun kunnen bieden aan de varkensprijs. Op dit moment vertonen die prijzen een dalende lijn. Die daling zou door brexit meer afgezwakt kunnen worden dan anders het geval was geweest.”