LTO-voorzitter Marc Calon gooit een bom onder het Landbouw Collectief. Hij wil zelf aan tafel met landbouwminister Carola Schouten om een stikstofdeal te maken, buiten het collectief om.
“Want het kabinet gaat gewoon door met het opstellen van stikstofbeleid. Wij willen daarom het liefst doorpraten. We bekijken momenteel dan ook of en hoe we verder moeten met het Landbouw Collectief”, zegt Calon.
Die opstelling van Calon is begrijpelijk. Hij ziet dat het collectief, dat eind vorig jaar opgericht werd om tijdelijk als gezamenlijke gesprekspartner op te treden naar het ministerie, te veel haar zin wil doordrijven, een dictaat wil opleggen.
Dat begon al met de afkondiging van het plan eind november. ‘Minister, teken maar bij het kruisje, zo moet de stikstof geregeld worden. En een aantal zaken buiten stikstof om moet ook naar onze eisen.’ Maar zo werkt het niet, zeker niet. De landbouw is niet meer dan een van de partijen in het politieke spel. Het kabinet beslist, niet de geconsulteerde partijen.
Het Landbouw Collectief had vanaf zijn start de wind in de zeilen door de massale publieke steun op 1 oktober. Maar onhandige uitspraken en té vaak met trekkers de weg op ondermijnden dat draagvlak.
Nu de maatschappelijke belangstelling niet meer bij landbouw maar bij de coronacrisis ligt, kan de politiek makkelijker zaken doordrukken. Dat beseft Calon terdege. Daarom neemt hij een vlucht naar voren en geeft hij aan de stikstof te willen regelen. Maar wel op basis van meer meten en ontsnippering van natuur.
Win-win, want dat betekent uiteindelijk beleid dat uitvoerbaar is, natuurwinst en een flinke opkoopregeling voor met name melkveehouders rond Natura 2000-gebieden.