Directeur Fransen Gerrits: ‘Prijzen gaan door het dak’

Huub Fransen is er trots op. Het familiebedrijf Fransen Gerrits uit Erp (Noord-Brabant) zit nu 125 jaar in de mengvoeders. Fransen (51) is de vierde generatie die leiding geeft aan het bedrijf. Zo’n jubileum laat hij als algemeen directeur natuurlijk niet ongemerkt voorbijgaan.

Er komt een festival voor de dorpsbewoners, medewerkers en klanten. Het bedrijf gaat met een mobiele escaperoom langs bij basisscholen in de drie dorpen waar het bedrijf een eigen fabriek heeft staan. En er rijdt sinds deze week een speciale, met de hand beschilderde, bulkwagen rond om de klanten te bedienen. Als hij dan toch op de foto moet dan liefst voor die jubileumwagen, zegt hij.

Overnames

In een interview over het 125-jarig bestaan staat een citaat van Fransen. “In de mengvoersector is het eten of gegeten worden. Fransen Gerrits wil eten.” Hij doelt op de sanering en overnames in zijn sector. Enkele dagen na dat bericht volgt een nieuw persbericht. Fransen Gerrits neemt het Brabantse Theeuwes Mengvoeders uit Ulicoten over. De broers Joris en Victor Theeuwes krijgen een belang in Fransen Gerrits bv. “Ja, het kan snel gaan,” zegt Fransen. “Er is altijd hectiek in de veevoerbranche. Wie niks doet, kan beter stoppen. Ik doe wat mijn overgrootvader, opa en vader ook deden. De recente overname is de vijfde in de afgelopen 125 jaar. En waarschijnlijk niet de laatste.”

Als een van de klanten belt met een klacht ga ik soms persoonlijk langs

Met een productie van zo’n 850.000 ton mengvoeders is Fransen Gerrits na de grote drie (De Heus, Agrifirm en ForFarmers) een van de grotere voerfabrikanten uit de middengroep. Fransen voelt zich thuis in die middengroep. Groot genoeg om concurrerend te zijn, klein genoeg om veel klanten persoonlijk te kennen. “Als een van de klanten belt met een klacht ga ik soms persoonlijk langs. Ik voel me persoonlijk betrokken bij de veehouders die wij van voer voorzien. Met onze grootte kan ik die betrokkenheid nog in daden omzetten.”

Fransen stapte in het familiebedrijf toen hij 30 jaar was. “Redelijk oud eigenlijk. Maar ik wilde eerst studeren, op andere plekken ervaring opdoen. Toen wist ik het zeker, ik ga ervoor.” Hij heeft drie zonen. Ze hoeven wat hem betreft niet op korte termijn in het bedrijf te stappen. “Ik adviseer ze hetzelfde te doen als ik. Pas als ze er voor 100% van overtuigd zijn dat ze dit familiebedrijf willen voortzetten, zijn ze welkom. Ik hoop natuurlijk wel dat een of meer van onze jongens die stap zetten. Maar aan hen de keus. En mijn compagnon Arthur Gerrits heeft ook drie zonen. Dus wie weet.”

Zorgen over beschikbaarheid grondstoffen

De dynamiek in de mengvoerbranche is groot, zeker deze weken. Door de oorlog in Oekraïne stijgen de grondstofprijzen tot een ongekend niveau. Veehouders kunnen daarover meepraten. “De prijzen gaan door het dak. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Wij kunnen niet anders dan die prijsstijging doorberekenen. Voor onze klanten betekent dat een plus van grofweg 25% in een paar weken tijd. De oorlog mag niet alleen op het bord van boeren terechtkomen, maar eerlijk over de hele keten worden gespreid. Dat betekent dus hogere prijzen in het winkelschap. Een groep mensen komt hierdoor mogelijk in financiële problemen. Daar ligt misschien een taak voor de overheid, maar met de markt moeten ze zich niet te veel bemoeien.”

Fransen maakt zich zorgen over de beschikbaarheid van grondstoffen. “We zijn continu aan het schakelen. Wat is er nog te koop, op welke plek en voor welke prijs? Op dit moment is het bijvoorbeeld moeilijk om aan monocalciumfosfaat te komen, een essentiële grondstof voor melkgevende en groeiende dieren. Dat betekent aanpassing van onze recepten. De gezondheid van de dieren staat daarbij natuurlijk altijd voorop. Het lukt nog steeds, maar ik houd mijn hart vast.”

Inkrimping van de veestapel is de verkeerde weg

Fransen maakt van zijn hart geen moordkuil. Als politiek Den Haag in zijn ogen verkeerde beslissingen neemt, zoekt hij de pers. “Inkrimping van de veestapel, onteigenen van boeren, het is de verkeerde weg. Stop al die miljarden in innovatie. Veehouders kunnen de stikstof- en klimaatproblemen met techniek oplossen, zeker weten. Belangenbehartigers praten vaak met meel in de mond. Ik vind dat mijn sector zich ook moet laten horen. Als dat niet gebeurt, trek ik mijn mond open.”

Lees ook: Uitdagingen voor veevoerbedrijven stapelen zich op