Duitsers werken aan klimaatzegel op voeding

Het kwartet dat de kar trekt voor de ontwikkeling van een klimaatlabel bestaat uit Nestlé Deutschland, haverdrankenfabrikant Oatly, diepvriesproductenmaker Frosta en Mymuesli, een bedrijf dat zoals de naam al zegt doet in muesli in uiteenlopende soorten en maten. Het initiatief draait onder de titel Together for Carbon Labelling.

Voorbeeld bij de ontwikkeling van het klimaatzegel is Nutri-Score dat zich richt op de voedingswaarde van levensmiddelen. Net als bij Nutri-Score moet de consument aan de hand van het klimaatlabel met een oogopslag kunnen vaststellen in welke mate de voedingsaankoop heeft bijgedragen aan de CO₂-emissie.

Burgers ondertekenden petitie

De Duitse Bondsdag heeft al ruim een jaar geleden een debat gehouden over een wettelijke plicht om de klimaatvoetafdruk aan te geven op voeding. Het parlementsdebat vond plaats naar aanleiding van een door 57.000 burgers ondertekende petitie. Sindsdien is het van de kant van de regering in Berlijn stil gebleven rond de zaak.

Staatssecretaris Uwe Feiler van het ministerie van landbouw en voedselvoorziening legt uit waarom. “Op elk product aangeven wat de CO₂-emissie is geweest, vindt het ministerie extreem moeilijk. Daarvoor moet de hele waardeketen worden bekeken”, zegt hij tegen de belangenorganisatie van de Duitse voedingsindustrie, Bundesvereinigung der Deutschen Ernährungsindustrie (BVE). Volgens Feiler moet ook worden voorkomen dat met name het midden- en kleinbedrijf in de sector met nog meer bureaucratische verplichtingen wordt opgezadeld. “Het vergaren van de benodigde data omtrent de klimaatvoetafdruk is voor bedrijven niet zo simpel.” Het ministerie vindt het bovendien zinvoller om een complete duurzaamheidslabeling van de grond te krijgen, zodat niet alleen wordt gefocust op de klimaatemissie.

Niet wachten op overheid

De vier klimaatlabelfabrikanten willen niet wachten op stappen van de overheid. Stap één bij de ontwikkeling is om de randvoorwaarden en criteria voor de klimaatdeclaraties op de verpakkingen te identificeren. Op basis daarvan moet in de tweede stap een uniforme, controleerbare standaard worden uitgewerkt die in de praktijk toepasbaar is, zo luidt het optimistisch van de initiatiefnemers. Dat neemt niet weg dat ze ook wel begrip hebben voor het standpunt van het ministerie, dat een compleet duurzaamheidszegel meer voor de hand ligt.

Anke Stübing, verantwoordelijk voor de duurzaamheidsaanpak bij Nestlé in Duitsland, meent dat zo’n breed zegel er op langere termijn zeker ook zou moeten komen, en niet alleen in Duitsland maar in Europa als geheel. “Om dat te bereiken zetten we ook in voor een gemeenschappelijke Europese methodiek ter berekening van de milieueffecten”, aldus Stübing.