De gebiedsgerichte of sectorale drempelwaarde voor stikstofdepositie is een eerste lichtpuntje in de crisis.
Nederland zit zo ongeveer op slot en alles is in rep en roer nadat de Raad van State in mei het PAS naar de prullenbak verwees.
Gisteren, dinsdag 26 november, veranderde het. De Raad van State oppert namelijk in een advies over de stikstofproblematiek om een gebiedsgerichte of sectorale drempelwaarde voor de depositie van stikstof in te voeren. Ze schiet een landelijke drempelwaarde wel af.
Dat zijn heel moeilijke juridische woorden voor, vrij vertaald: ‘Beste landbouw, een landelijke vrijstelling van 1 mol per hectare gaat veel te ver. Maar het is best mogelijk om de bouw, die maar weinig stikstofneerslag veroorzaakt en van groot nationaal economisch belang is, nagenoeg vrij te stellen van emissie-eisen. En het is ook mogelijk de landbouw in delen van Nederland meer vrijheid te bieden dan op andere plaatsen. Daardoor kunnen de beruchte meldingen op een heel aantal plaatsen worden omgezet in een NB-vergunning.’
Dat is gewoon goed nieuws. De impasse is doorbroken en wetgeving kan gemaakt worden. Nu ook nog het voerspoor in de melkveehouderij invoeren en er ontstaat snel ruimte. Helaas ziet de Raad van State wel wat beren op de weg in dat voerspoor. Dat is nu nog teveel natte vingerwerk, te weinig concreet en te weinig geborgd.
Oftewel: maak de winst van dat voerspoor concreet, formuleer duidelijke eisen en regels, borg het uit en te na en dwing naleving af met forse heffingen en een strakke controle. Dan is die winst van het voerspoor ook benutbaar en het eind van de crisis in zicht.