De verplichte opkoop van piekbelasters bij stikstofgevoelige natuur zet veel meer zoden aan de dijk dan een vrijwillige opkoopregeling.
Dat is in het kort de conclusie van een journalistiek onderzoek van Investico, dat Trouw, De Groene Amsterdammer en de DPG-bladen Stentor, Gelderlander en Tubantia woensdag publiceren.
De Tweede Kamer heeft samen met het kabinet uitdrukkelijk gekozen om de opkoopregeling vrijwillig te laten zijn en niet over te gaan tot gedwongen beëindiging van bedrijven. Gerichte en gedwongen opkoop levert mogelijk per euro wel de meeste stikstofruimte op, maar is op dit moment politiek onhaalbaar en ook een gepasseerd station. De weg via onteigening levert bovendien veel minder snel resultaat op en veroorzaakt veel meer ergernis en weerstand dan een regeling waarbij boeren vrijwillig stoppen.
Lees verder onder de tweet
Het journalistieke onderzoeksplatform analyseerde gegevens van ruim 19.000 veehouderijbedrijven en selecteerde daaruit een groep van enkele tientallen bedrijven die verantwoordelijk zijn voor een hoge stikstofbelasting op nabijgelegen stikstofgevoelige gebieden.
Investico richt zich niet op stikstofuitstoters buiten de veehouderij, zoals bij voorbeeld biomassacentrales of energiebedrijven. Het overheidsbeleid is erop gericht om alle sectoren te laten bijdragen aan vermindering van de stikstofneerslag. En voor specifiek de landbouw wordt ook niet alle energie gezet op de beëindiging van bedrijven.
De opkoopregeling van landbouwminister Carola Schouten staat open voor bedrijven die tenminste 2 mol stikstofbelasting per hectare per jaar op een stikstofgevoelig natuurgebied veroorzaken. Dat zijn hooguit enkele honderden bedrijven, constateren de onderzoekers.