Gemopper over aardappelcontracten

Een handvol wereldwijd opererende fritesfabrieken, aldus de critici, zou een gezonde marktwerking in de aardappelhandel blokkeren. Terwijl wereldwijd de diepvriesfrites niet zijn aan te slepen, gaan de fabrieken de boer op met contractprijzen, waarvoor volgens boekhoudkundige wetten geen aardappel renderend is te telen. In de jongste berekeningen stijgt de kostprijs ook meer dan de de contractprijzen stijgen. Volgens Buffen daartegenover wordt de kostenstijging in de nieuwe contractprijzen trouwens wél gecompenseerd.

Hoe dan ook, volgens de critici tekent de teler die zijn verstand gebruikt niet klakkeloos bij het kruisje. Liefst teelt hij helemaal niet op contract. Dat zou, zo wordt dan voorspeld, de marktwerking een flinke impuls geven.

Geluid machtsongelijkheid niet nieuw

Het geluid van machtsongelijkheid op de fritesaardappelmarkt is niet nieuw, het klinkt al tientallen jaren. En redelijk tevergeefs. Het blijft namelijke een feit dat maar enkele fritesfabrieken de aardappelen verwerken van duizenden telers. En gezien de hevige concurrentie van de fabrieken onderling, betalen ze voor aardappelen precies genoeg om ze los te krijgen, maar ook geen tiende cent meer. Net zoals het een feit blijft dat een goed gelukt aardappelgewas nog steeds gemiddeld het meest bijdraagt aan het akkerbouwinkomen. Daar verandert het gemopper over contractprijzen en scheve verhoudingen niets aan.

Hoe wel de marge verbeteren?

Wat verbetert dan wel de marge? Oud verhaal, geldt ook al decennia. De allerbeste aardappel telen voor je afnemer tegen de laagste kostprijs. Verder is daar de coöperatie van telers; Nedato verhandelt, sorteert en verpakt, Aviko verwerkt aardappelen. Wordt er dan verderop in de keten wat verdiend, dan komt het in ieder geval bij de telers terecht.

Lees ook: Handelscommissie VTA: aardappelteler loopt veel risico