Handelsdrift jaagt Britse boeren in de gordijnen

“Nieuw-Zeeland heeft een enorme schaapskudde en hoge productie van lamsvlees, maar een heel kleine eigen bevolking. Het is dus netto-exporteur en zoekt voortdurend kansen om meer van dat vlees te verkopen. Als we een handelsakkoord gaan sluiten met dat land, dan kan je er zeker van zijn dat dat lamsvlees alleen maar in één richting gaat. Omdat hier hogere eisen voor de landbouw gelden, wordt onze positie als Britse schapensector verder ondermijnt.” Duidelijke woorden van Phil Stocker, directeur van de National Sheep Association in het Verenigd Koninkrijk.

Haast met handelsafspraken

Stocker reageert op de volgende stap in het Britse beleid om nieuwe handelsakkoorden te sluiten met landen buiten de EU voor de periode na brexit. Na de opening van handelsoverleg met de Verenigde Staten en Japan heeft minister voor internationale handel Liz Truss aangekondigd dat er ook wordt gesproken met Australië, over twee weken gevolgd door Nieuw-Zeeland. De Britten hebben haast om afspraken over – vrije – handel te maken met derde landen omdat ze na 31 december niet meer kunnen profiteren van de vele akkoorden die de Europese Unie met andere landen en blokken heeft.

Negatief voor Britse landbouw

Maar de Britse boeren vrezen dat Londen in haar handelsdrift de grenzen te ver openzet en de eigen landbouw ondermijnt. Gail Soutar, hoofd internationale zaken bij de National Farmers Union NFU: “Er wordt nu gesproken met de VS, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en natuurlijk ook de EU. Onze onderhandelaars moeten daarbij wel goed bedenken dat afzonderlijke concessies op het gebied van de markttoegang bij al die onderhandelingen bij elkaar opgeteld sterke negatieve gevolgen kunnen hebben voor de Britse landbouw.”

Waar de boerenbonden vooral op blijven hameren, is dat het VK zelf de hoogste eisen stelt op het gebied van kwaliteit en van gezondheid en welzijn van dieren maar dat andere landen daar veel minder streng in zijn. De twee meest geciteerde voorbeelden zijn Amerikaanse chloorkippen en hormoonvlees, maar daar is nu ook lamsvlees uit Nieuw-Zeeland bij gekomen. De NFU had graag gezien dat handhaving van het Britse niveau was opgenomen in de nieuwe landbouwwet, maar dat heeft het parlement in eerste instantie verworpen.

Er wordt nu gesproken met de VS, Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en natuurlijk ook de EU

Na een petitie, die meer dan een miljoen keer is getekend, heeft minister voor internationale handel Liz Truss deze week wel een commissie ingesteld die moet adviseren ‘welk beleid de regering moet voeren om ervoor te zorgen dat boeren niet worden ondermijnd door lage-standaarden import, rekeninghoudend met het belang van de consumenten maar ook die van ontwikkelingslanden en hoe de Britse regering bij de WTO kan aandringen op hogere eisen voor dierenwelzijn’. Die commissie moet een rapport uitbrengen dat alleen adviserend is, niet bindend, en wordt nadien ook weer ontbonden.

Steun van alle kanten

De boeren krijgen bij hun strijd wel van alle kanten steun. Zo schreef tv-kok Jimmy Doherty, ook bekend van de televisiezender 24Kitchen: “Wij voldoen hier aan de hoogste eisen wat betreft onze voedselproductie en de veiligheid van ons eten. Dat gooien we overboord als we grote Amerikaanse producenten hun vlees dat niet aan die eisen voldoet naar ons land laten exporteren. Als de VS zijn zin krijgt, dat zetten we de poort open voor in chloor gewassen kip, met hormonen opgepompt rundvlees, varkensvlees van dieren die groeipromotors hebben gekregen en graan dat is behandeld met bestrijdingsmiddelen die hier verboden zijn. Dat zou alles wat de Britse boeren de laatste twintig jaar hebben geprobeerd te bereiken belachelijk maken. En laten we eerlijk zijn, die Amerikanen zitten echt niet te wachten op producten van onze boeren.”

Wat de regering ook met de Amerikanen afspreekt, wat hier niet geproduceerd zou mogen worden komt bij ons niet in het schap

Bovendien komt er steun van de supermarkten, die altijd supergevoelig zijn voor wat de Brit denkt over veilige voeding. Waitrose, een ‘upmarket’ supermarkt, heeft toegezegd dat ze nooit producten zal verkopen die niet voldoen aan de hoge standaarden van de Britse boeren. “Wat de regering ook met de Amerikanen afspreekt, wat hier niet geproduceerd zou mogen worden komt bij ons niet in het schap”, zegt directeur James Bailey. De meeste andere supermarkten zeggen met een omweg hetzelfde door vast te houden aan hun belofte waar mogelijk 100% Brits vlees, zuivel, eieren of wat dan ook nog meer van de boer of tuinder komt, te verkopen.