Hoe bedoelt u, eiwittransitie?

Die mensen zal het worst wezen, zogezegd. Alleen al het begrip ‘duurzaam’ wordt soms heel anders geïnterpreteerd dan wat we er eigenlijk mee bedoelen (je zult ze de kost moeten geven die denken dat ‘duurzaam’ hetzelfde is als ‘duur’). Zo is ook het begrip eiwittransitie niet voor iedereen gelijk duidelijk. Er zijn zelfs drie versies!

Drie versies eiwittransitie

Een bekend fenomeen in opkomende economieën is dat mensen de keuze van voedsel meer en meer naar dierlijke voedingsbronnen verleggen. Met de trek van platteland naar de stad en toenemende welvaart verandert het voedingspatroon. De consumptie van vlees en zuivel neemt toe, en daarmee ook die van eiwitten in totaal. Deze verandering is als oerversie van een eiwittransitie te beschouwen: eiwittransitie 0.0.

Wat de meeste mensen onder eiwittransitie verstaan noem ik eiwittransitie 1.0

Vanuit duurzaamheids- en gezondheidsoverwegingen bestaat een niet te missen trend waarbij dierlijke bronnen worden ingewisseld voor plantaardige of andere (paddenstoelen, schimmels, gisten, bacteriën) bronnen van eiwit. Dat is de eiwittransitie waar de meeste mensen aan denken als we het erover hebben. Deze noem ik eiwittransitie 1.0. Het is een verandering die ook door niet-vegetariërs en niet-veganisten wordt omarmd. De vleesvervangers en zuivelalternatieven veroveren marktaandeel. Voor de aarde en de toekomst van komende generaties een lichtpuntje.

Soja-eiwit

Wanneer voor plantaardige eiwitten wordt gekozen als alternatief voor dierlijk eiwit valt de keuze dikwijls op soja. Sojaschroot is goedkoop omdat het als reststroom van de soja-oliewinning op de markt komt. Soja-eiwit heeft ook best aantrekkelijke kwaliteiten als het gaat om nutritionele waarde. Het probleem is alleen dat het enorme afstanden aflegt voor het op ons bord verschijnt. En dat is precies de reden waarom naar alternatieven gekeken wordt die regionaal te verkrijgen moeten zijn. In Nederland geteelde soja is een optie, maar daarnaast zijn er diverse gewassen die we al heel lang kennen en die zijn te veredelen tot prima basis voor eiwitten in onze voedingsmiddelen.

Nóg duurzamer

Eiwittransitie 2.0 betekent dus het doortrekken van de lijn naar lokaal geteelde eiwitten voor lekkere producten, zodat het allemaal nóg duurzamer wordt. In Nederland zijn vele initiatieven gaande om dit voor elkaar te krijgen. De genoemde drie versies van eiwittransitie zijn ook beschreven in deze publicatie: De kracht van smaak!