Honger als offer voor wensnatuur

Houd je van de manier waarop er wensnatuur is gecreëerd zoals in de Oostvaardersplassen, of word je vrolijker van de wensnatuur zoals de Leenderheide? En als je al een natuurgebied bezoekt, wens je daar dan een Bataafse stroommossel aan te treffen, of is jouw dag pas echt geslaagd als er een brede geelrand waterroofkever rondhuppelt?

Een lijst uit 1992

De reden waarom ik dit vraag, heeft uiteraard alles met het stikstof (wan)beleid te maken. Een van de fundamenten daarvan is een lijst uit 1992 van planten en dieren die volgens de opstellers beschermd moeten worden. Tijdens het recente stikstofdebat stelde Caroline van der Plas (BBB) de vraag of deze lijst tot in lengte van dagen heilig is voor soorten die te allen tijde terug te vinden moeten zijn in de Nederlandse natuur. Een terechte en interessante vraag, waarop geen duidelijk antwoord kwam.

Ooit leefden er, ook in Nederland dino’s. Echter, Nederland stond tijdens het laatste deel van de dinotijd onder water en dino’s zijn geen zwemmers, dus verdwenen ze, aldus Naturalis. Stel je eens voor dat dino’s op zo’n in beton gegoten lijst van beschermde diersoorten terecht waren gekomen. Daar moet je toch niet aan denken.

Dat gaat ons als klein kikkerlandje echt niet lukken

We evolueren en het klimaat verandert. Dat is een waarheid als een koe. Dat stikstof niet stopt bij landsgrenzen, zelfs niet als leiders voor Nederland onhaalbare wensnormen bedenken, dat weet iedereen. Dat we er alles aan moeten doen om bewustwording te stimuleren, daar is ook iedereen het mee eens. Maar als je als ambitieuze politicus denkt dat wij de wereldwijde klimaatverandering kunnen keren, dan ben je of heel arrogant of ontzettend dom. Dat gaat ons als klein kikkerlandje echt niet lukken.

Wat wij wel heel goed kunnen, is gezond en veilig voedsel produceren op een heel efficiënte manier. Wij zijn namelijk een van de beste, meest kundige en meest duurzame voedselmakers van de hele wereld en daarmee hebben wij een heel grote verantwoordelijkheid richting alle mensen over de hele wereld die dagelijks sterven van de honger.

Oplopend voedseltekort

Ik vind het huidige beleid, naast desastreus voor boeren en burgers van Nederland, ronduit asociaal tegenover iedereen die honger lijdt. Wat mij betreft is ons kabinet en de ondersteunende partijen rechtstreeks verantwoordelijk voor het blokkeren van mogelijke oplossingen om het wereldwijde oplopende voedseltekort terug te dringen. Daarmee dragen zij indirect de volle verantwoordelijkheid voor de vele mensen die nog dagelijks van de honger omkomen. Onze westerse wensnatuur heeft een hoge prijs. Wat mij betreft veel té hoog.