Kwaliteitsaanduiding Duitse wijn wordt Romaans

Met de aanpassing van de bestaande wijnwet moet de concurrentiepositie en daarmee de waardevorming van de teelt worden verbeterd, zo verklaart landbouwminister Julia Klöckner. Zij weet waarover ze het heeft, want ze is zelf afkomstig uit een wijnbouwmilieu in Rijnland-Palts, één van de traditionele hoofdproductieregio’s.

Dat neemt niet weg dat ook de Duitse consument steeds minder vaak kiest voor de wijn van eigen bodem. Ook in een land als Duitsland is relatief goedkope wijn uit alle delen van de wereld verkrijgbaar, van Chili tot Australië en van Californië tot Zuid-Afrika. Jaarlijks wordt 15 miljoen hectoliter geïmporteerd. De omzetten van de Duitse producenten lopen terug.

Stabilisering van de markt

De wetshervorming is erop gericht het economisch perspectief van de producten onder deze omstandigheden open te houden en zo mogelijk te verbeteren. Eén van de maatregelen die zullen worden genomen is verlenging van de beperking op de aanplant van nieuwe ranken. Die regel is al in 2016 ingevoerd en wordt verlengd tot 2023. Elk jaar mag slechts 0,3% van het wijndruivenareaal worden vernieuwd. Dat percentage komt neer op 300 hectare. Met die beperking mikt de overheid op stabilisering van de markt. De ervaringen die daarmee zijn opgedaan zijn goed, stelt de minister vast. De wet voorziet ook in een versterking van de marketinginzet. Op federaal niveau wordt het budget voor reclame voor Duitse wijn met een half miljoen opgekrikt naar € 2 miljoen.

Kwaliteitsaanduiding

Belangrijk veranderend element is verder dat de kwaliteits- en herkomstaanduiding van de wijnen worden aangepast aan die van de ‘Romaanse’ wijnbouwgebieden, dat wil dus zeggen landen als Frankrijk en Italië. Bij de huidige aanpak is de bij wet geregelde kwaliteitsaanduiding nogal vaag. Elke Duitse wijn kan nu in principe een wijn van topkwaliteit zijn, wat uiteindelijk moet blijken door de proef op de som te nemen, ofwel door de wijn te beproeven op bepaalde parameters, met name op het suikergehalte.

In de vernieuwde wet wordt het kwaliteitsniveau dat op het etiket mag komen, bepaald door het gebied

Daarmee kunnen de Duitsers niet langer uit de voeten. In de vernieuwde wet wordt het kwaliteitsniveau dat op het etiket mag komen, bepaald door het gebied. Daarbij gaat het principe gelden van de zogenoemde herkomstpiramide: de kwaliteit wordt hoger naarmate de top wordt bereikt. Onderaan staat dan bijvoorbeeld Duitse wijn zonder nadere aanduiding, in het midden bijvoorbeeld Moezel en aan de absolute top een bepaald bedrijf in de Moezelregio.

Dertien wijnbouwgebieden

De Bondsrepubliek telt officieel dertien wijnbouwgebieden, overwegend in het Rijn-Moezel-gebied, maar ook in bijvoorbeeld de Beierse regio Franken en in Saksen.

De wijndruiven worden geteeld op bij elkaar 100.000 hectare. Dit areaal is verdeeld over 11.500 bedrijven die volgens het ministerie jaarlijks gemiddeld 9 miljoen hectoliter persen. De witte wijnen domineren met 65% het Duitse areaal. Duitsland is zo de wereldwijd grootste producent van Riesling. Deze druiven staan op 23.000 hectare. Het aantal bedrijven is de laatste jaren constant gebleven.