Lessen uit de praktijk bij catering overheid

In het rapport over maatschappelijk verantwoord inkopen geeft RIVM de overheid een pluim. Is er dan geen kritiek?

Maar liefst 164 pagina’s telt het rapport van het RIVM over maatschappelijk verantwoord inkopen door de overheid. Je moet het niet printen want dan ben je al een deel van de winst kwijt! Ik heb het dan maar niet over de tijd en energie die in het onderzoek is gestoken.

In de publiekssamenvatting geeft het instituut de overheid een dikke pluim. Alle overheden, van rijk, provincie tot gemeenten, kopen jaarlijks voor zo’n € 85 miljard in. Door bij de inkoop een beetje op milieu te letten werd in 2019 en 2020 minstens 6,8 Mton CO₂-equivalent minder broeikasgasemissies uitgestoten. Dat is te vergelijken met de uitstoot van 345.000 huishoudens. Om het lijstje aan te vullen: 1.433 kilo minder stikstofoxiden, 91 kilo fijnstof. Het andere aankoopbeleid zorgde voor 1.203 fte’s werk, vooral mensen met afstand van de arbeidsmarkt. Dat klinkt allemaal goed.

Gezond en prijs gaan voor duurzaamheid

Er is dan geen kritiek? Jazeker wel. Het zou nog meer kunnen zijn. De cateraars bijvoorbeeld verkiezen gezonde voeding boven duurzaamheid in hun assortiment. En daar komt ie: prijs! Ook prijs weegt zwaarder dan duurzaamheid. Waar hebben we dat eerder gehoord?

Gezonde voeding is dus belangrijker. In de aanbestedingen over de periode 2019-2020 speelt uitbreiding van het assortiment plantaardige producten nog geen noemenswaardige rol. Het volgende onderzoek over twee jaar over 2021 en 2022 zal hier verandering in laten zien, voorspelt het RIVM alvast. De vraag is waarom we hier zo lang op moeten wachten.

Voorbeeld geven

De overheden moeten het voorbeeld geven. Dat is duidelijk. Als je duurzaamheid predikt, moet je dit in de praktijk ook uitvoeren. Tegelijkertijd geldt de realiteit. Een product kan wel duurzaam zijn, maar het moet bovenal gezond zijn, smaken en betaalbaar zijn! Die les zou het RIVM ook uit het onderzoek kunnen trekken.

Snel delen