NAV: zonder goed saldo geen Nationale Eiwitstrategie

Nederland moet volgens de overheid meer plantaardige eiwitten gaan produceren, en tegelijk minder afhankelijk zijn van buitenlandse bronnen. Dus een aanzienlijk groter areaal veldbonen, erwten en bonen op de Nederlandse akkers. Echter, volgens de NAV zou het inwisselen van akkerbouwgewassen naar eiwitgewassen een sterke afname van het inkomen van de akkerbouwer inhouden, omdat het saldo van eiwitgewassen erg laag is.

Kansen voor teelt eiwitgewassen

De NAV kan zich overigens grotendeels goed vinden in de Nationale Eiwitstrategie (NES). De NAV vindt veel van zijn punten terug in het document. Er is aandacht voor de kansen voor de teelt van eiwitgewassen in Nederland, voor de gunstige effecten die dit kan hebben voor bodem en biodiversiteit, voor de problemen die het Blair House-akkoord heeft veroorzaakt en voor het feit dat de huidige open grenzen voor importsoja het verdienmodel van akkerbouwers bij de eiwitteelt onder druk zetten.

Heffingsvrije import eiwitgewassen

Er zijn wel wat punten die wat extra aandacht verdienen, aldus NAV. Alles wat EU-breed wordt geregeld, wordt in de Nationale Eiwitstrategie als vaststaand gegeven beschouwd. Bijvoorbeeld de heffingsvrije import van eiwitgewassen van buiten de EU. Ook wordt gekoppelde steun binnen de GLB niet als serieuze optie onderzocht, omdat de Nederlandse overheid nu eenmaal tegen gekoppelde steun is.

Gekoppelde steun nodig

Echter, wil de Nationale Eiwitstrategie slagen, dan is het volgens NAV nodig dat een vorm van gekoppelde steun nodig is, en dat eiwitgewassen mogen meetellen als vergroeningsgewas, dat ook gespoten mag worden met gewasbeschermingsmiddelen. Nu mag het ook meetellen als vergroeningsgewas, maar niet gespoten worden. Dan is de kans op een misoogst reëel en de teelt zelden rendabel, ondanks de vergroeningspremie. En tot slot is extra inzet in Brussel nodig om de heffingsvrije import tegen te gaan.