Separatorvlees verdient betere campagne

Toch ademt de nieuwste campagne van de zelfbenoemde voedselwaakhond een en al afschuw van dit tussenproduct uit de vleesverwerkende industrie. Een emotie die begrijpelijkerwijs niet ver weg ligt, want het is geen fijn spul om met je neus op te staan. En foto’s zijn onappetijtelijk, evenals de bewoordingen zoals spuitvlees en pink slime.

Mag het doel van campagne op papier anders zijn, het oogt in ieder geval als; wat een smerigheid, dat zou verboden moeten worden. Kennelijk vindt Foodwatch dat nodig. Daardoor krijgt het publiek een dubbele boodschap:

• A. Separatorvlees is vies en gevaarlijk.
• B. Het is uit het oogpunt van efficiënt voedselgebruik toch goed dat het gegeten wordt – dankjewel aan de liefhebbers van de frikandel.

Dat is jammer, want het uiteindelijke doel van de campagne is nog niet zo gek: meer transparantie. Maak duidelijk wat er in producten zit, maak onderscheid tussen diverse productstromen (kip, rund, varken) en houd toezicht. Het zijn geen onredelijke eisen, die bovendien het vertrouwen in voedselproducenten dienen en uiteindelijk in ieders belang zijn.

Rechtszaak tegen de Staat

Kennelijk vond deze actiegroep het dan weer nodig om haar campagne te verpakken in een rechtszaak tegen de Staat. Zo wil ze dingen afdwingen. Die methode is een erfenis van Urgenda en Mobilisation for the Environment (MOB) die zichzelf op de kaart gezet hebben met CO₂ en stikstof. Politieke doelen afdwingen via de rechtbank. Dat is een voor de democratie bedenkelijke ontwikkeling.

Al met al is dit dan de balans van deze actie bij de aftrap: twee minpunten, 1 pluspunt.