premium
Het Vlaamse landbouwinstuut richt zich op kikkererwten omdat ze goed verteren en bekender zijn bij het publiek dan bijvoorbeeld lupine. - Foto: Canva
ILVO, het landbouwonderzoeksinstituut van de Vlaamse overheid, gaat de kikkererwt veredelen om geschikte rassen te ontwikkelen voor het Vlaamse en Noordwest-Europese klimaat.
Het project is onderdeel van de Vlaamse eiwitstrategie. Volgens het onderzoeksinstituut is kikkererwt een veelbelovend eiwitgewas om in Vlaanderen en Noordwest-Europa te telen en als lokaal product te verwerken.
Het Instituut voor Landbouw-, Visserij- en Voedingsonderzoek (ILVO), een onafhankelijk wetenschappelijk onderzoeksinstituut van de Vlaamse overheid, onderzoekt al enkele jaren het potentieel van meerdere eiwitgewassen.
Hilde Muylle, onderzoeker ILVO: “We hebben nu een realistisch beeld van de teelttechnische uitdagingen, van de verwachtingen vanuit de Vlaamse voedingssector en van het aanbod aan rassen die al dichtst aansluiten bij ons klimaat en bodems. Kikkererwt scoort goed in het verkennend onderzoek.” Een voordeel van kikkererwten is dat mensen ze makkelijker verteren dan andere peulvruchten. Daarnaast zijn kikkererwten al bekender bij consumenten dan bijvoorbeeld lupine.
Kikkerwert minder gevoelig voor vogelschade
Het onderzoeksinstituut stelt dat de eerste teeltervaringen met het gewas in Vlaanderen positief zijn. Vergeleken met soja, erwten of lupines zijn kikkererwten minder gevoelig voor vogelschade in de zaai- en kiemfase. Ook is het minder gevoelig voor vorst. Wel is er warm weer nodig tijdens de bloei en de afrijping. ‘In jaren met gunstige omstandigheden haalde ILVO ongeveer 3 ton per hectare van het proefveld. Via verbeterde, aangepaste rassen mikken de veredelaars op 4 ton, ook bij minder goede weersomstandigheden’, zo stelt ILVO.
Wachten op nieuwe rassen
De veredelaars gaan op drie sporen verbeteringen doorvoeren: een snellere afrijping onder soms koudere omstandigheden, ziekteresistentie tegen de schimmel Phoma rabiei en meer kilo’s per hectare en een stabielere opbrengst. Op nieuwe rassen moet nog wel een aantal jaren gewacht worden. “Veredelen is een werk van lange adem. Als we vandaag starten met een veredelingsprogramma hebben we pas de eerste nieuwe rassen klaar over een kleine tien jaar,” zegt ILVO-veredelaar Tim Vleugels.
Lees ook: Limagrain: veredeling eiwitgewassen vergt input keten
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht