Vreemde vogel, die Vogelaar

Ik bedoel het debacle met de stikstofcijfers. Het Mesdagfonds zou komen met nieuwe cijfers om aan te tonen dat er geen stikstofprobleem is. We hoopten er allemaal op, die dag in februari. Het werd breed gepresenteerd.

Stikstofprobleem

De kater kwam snel. De cijfers van het Mesdagfonds klopten ook niet. We stonden, Jan Cees Vogelaar voorop, voor aap. Erger was dat we moesten toegegeven dat de Landbouw een groot stikstofprobleem heeft. Het gaat alleen nog maar over de hoogte van de cijfers: 35 of 46%. Ze kwamen uit op 41, het midden. Het leek het overlegmodel van de LTO wel. Die komt ook altijd uit op een compromis in het midden.

Daarom is het zo goed dat het Mesdagfonds doorgaat met zijn werk

Je zou denken: nu is Vogelaar verslagen. Niets daarvan. Vorige week kwam hij met een uitstekend artikel over het rapport van de commissie-Hordijk terug op het fosfaatbastion. Dat begint scheuren te vertonen. Hij toonde zich terecht verheugd over de twijfel, die gezaaid is over de rekenmodellen. De mening wint terrein dat de door de overheid gebruikte modellen niet kloppen. Maar daar wordt wel het beleid op gebaseerd. Dat is dodelijk. Daarom is het zo goed dat het Mesdagfonds doorgaat met zijn werk. Ook om de WUR te controleren. Die hebben – na druk door berekeningen van het Mesdagfonds – hun emissies aangepast.

Niet overbodig

Kortom, het Mesdagfonds maakte een fatale fout in de stikstofberekening. Daarmee werd erkend dat er een stikstofprobleem is in de landbouw. Maar het maakt het Mesdagfonds niet overbodig.

Vooral niet met Jan Cees Vogelaar als voorzitter. Zou menig bestuurder zich verslagen voelen na het mislukken van de aanval op het stikstofstandpunt van het RIVM, Vogelaar niet. Hij gaat gewoon door.

Geschikt voor de politiek

Dat bleek uit zijn commentaar op ‘Hordijk’. Geen verslagen man, maar fier het hoofd omhoog. Dat maakt hem ook zo geschikt voor de politiek. Zo flexibel als een tuinslang.

Daar kunnen ze bij het Forum voor Democratie nog veel aan hebben.