Ziek van thuis aan het werk

“Geldt dat ook voor boeren?”, vraag ik Hanna. Tenslotte werken wij allemaal thuis, vaak ook nog met vrouw en opvolger, als die er is. Hanna kijkt meewarig: “Natuurlijk niet. Dit gaat over de mensen, die in verband met corona thuiswerken. Dat schijnt moeilijk te zijn. Ze ervaren een zwaardere werkdruk, missen het sociale contact en ze hebben het gevoel nooit vrij te zijn.”

Die weten ook niet wat ze moeten doen. Daarom gaan ze dit maar onderzoeken

Ik haal de schouders op. “Wat een aanstellerij. Een boer heeft nooit vrij. Poppenkasterij. Zitten ze een half jaartje thuis en dan zijn zwak, ziek en misselijk. Komt er meteen een onderzoek van een paar universiteiten. Die weten ook niet wat ze moeten doen. Daarom gaan ze dit maar onderzoeken.”

Een marathon zonder eindstreep

“Even dimmen”, zegt Hanna. “Ook de Vrije Universiteit van Amsterdam is hiermee bezig. Daar heeft hoogleraar Van Vugt geconcludeerd dat werknemers thuiswerken ervaren als een marathon zonder eindstreep. Ze hebben te maken met verminderde zingeving, verslappende creativiteit en voelen een verminderde sociale cohesie. Dat leidt tot ziekten, zoals stress en onverschilligheid.”

Eenzaamheid van de boer

Voor mij is het zo genoeg. Ik ga aan het werk, lekker in de buitenlucht. Trouwens wel opmerkelijk, die zorg voor de thuiswerkers. Ik heb nog nooit een rapport van een universiteit gelezen waarin de eenzaamheid van de boer op zijn bedrijf zo uitputtend wordt beschreven.

Het werken thuis is voor de meeste boeren het ultieme vrije gevoel

Het klopt ook niet. Veel boeren voelen zich best tevreden. Stress komt van de sterk wisselende regelgeving en de maatschappij, die je met de nek aankijkt. Het werken thuis is voor de meeste boeren het ultieme vrije gevoel. Stress krijg je van de betweters van de grachtengordel, die zonder er verstand van te hebben over onze toekomst oordelen. En die zorgen voor een wirwar van stippen op onze horizon. Tijd voor een studie van de universiteiten over dat volk.