Eten we graag technologie?

Een creatie van het Australische kweekvleesbedrijf Vow. Volgens mij is dat nu net niet de richting die we met elkaar op moeten gaan, als we ons voedselsysteem willen veranderen.

Het is zeker te begrijpen dat start-ups er veel aan gelegen is om financiers aan te trekken. En dat doe je door te laten zien wat je allemaal kan. Meebewegend op de trend van het vervangen van vlees waarvoor dieren gedood moeten worden, lijkt ‘the sky’ wel ‘the limit’. Zoals kweekvlees van uitgestorven diersoorten. Of dierlijke eiwitten die met behulp van precisiefermentatie worden gemaakt, om de smaak van echt vlees na te bootsten.

Nieuwe voedingsmiddelen zijn geen technologische gadgets die we allemaal willen gebruiken

Dankzij innovatiekracht en snelle technologische ontwikkelingen kunnen we ook steeds meer soorten producten maken. Die ontwikkeling helpt zeker bij het veranderen en verduurzamen van ons voedselsysteem, maar we moeten wel oppassen dat we niet in onze eigen voet schieten. Want nieuwe voedingsmiddelen zijn geen technologische gadgets die we allemaal willen gebruiken. We kijken reikhalzend uit naar telefoon-update X, maar we kijken niet uit naar vleesvervanger Y, die is gemaakt met de nieuwste technologie. Een telefoon hoeven we niet te snappen, die moet gewoon werken. Maar iets wat we in onze mond steken, moet te begrijpen zijn.

Consumentenacceptatie wordt steeds moeilijker

En als we niet oppassen en maar doorgaan met het presenteren van exotische nieuwe voedingsmiddelen die met de ‘nieuwste technologieën’ worden gemaakt, wordt de consumentenacceptatie steeds moeilijker. De analogie met de acceptatie van genetisch gemodificeerde producten ligt op de loer.

Dus als we willen dat we ons voedselsysteem echt gaan veranderen, moeten we in elke stap die we nemen nadenken welke producten relevant kunnen zijn en rekening houden met de perceptie van consumenten. Dus focussen op te begrijpen en logische voedingsmiddelen, die dicht bij ons huidige voedingspatroon liggen. En de te gebruiken technologie behapbaar uitleggen, in plaats van als een soort ‘mad professor’ laten zien wat allemaal kan. Dat is uiteindelijk ook in het belang van de financiers achter deze bedrijven.

Neemt overigens niet weg dat ik als nieuwsgierige levensmiddelentechnoloog erg benieuwd ben in hoe zo’n mammoetgehaktbal smaakt.