Emoties over zuivelcampagne begrijpelijk

Het lijkt wel of naarmate de welzijnsstandaarden omhooggaan, de onvrede toeneemt. De inkt van het nieuws dat nu alle verse kip in de supermarkt een Beter Leven-ster heeft was nog niet droog of de volgende campagne was al gestart: die ster is niet genoeg, er moet meer gebeuren.

Tot voor kort bleef de melkveehouderij redelijk gespaard in de welzijnsdiscussie, maar dat is nu aan het veranderen. Door de klimaatdiscussie is de zuivelsector zijn imagovoorsprong al een beetje kwijtgeraakt. Nu is hij rijp voor aanvallen op zwakke plekken in de houderij zelf.

Boerenperspectief

Hoe erg is het dat kalfjes jong bij de koe worden weggehaald – het onderwerp waar actiegroep Dier&Recht vorige week op inzette? Voor boeren is de vraag alleen al een belediging. Hoezo, dat is toch nooit anders geweest? Dat deed opa ook al. Het is volkomen begrijpelijk dat boerenactiegroep Agractie naar de rechter stapte, en dat er maandagmiddag trekkers naar Amsterdam reden.

Vanuit boerenperspectief is dit iets om wanhopig van te worden. Elke hoop dat je het ooit goed genoeg doet, kun je laten varen. Laat het kalf bij de koe en er is wel weer iets anders.

Hypermorele samenleving

De uiteindelijke consequentie van dierenliefde lijkt: geen dieren meer houden. Wie weet zit daar de verklaring voor het feit dat vegan momenteel harder groeit dan vegetarisch. Een groeiende categorie mensen neemt helemaal afscheid van dierlijke producten (maar houdt vaak wel huisdieren).

We leven in een hypermorele samenleving, waarin alles lijkt te draaien om ethische kwesties en waarin slachtofferschap loont. De focus op dierenwelzijn is daar een uiting van. Tegen die stroom inroeien is moeilijk, zo niet onmogelijk. Toch is een tegengeluid op zijn plaats. Een wereld zonder zuivel is even ondenkbaar als onwenselijk. Dat verhaal kan duidelijker over het voetlicht.