Prijsverloop gaat verder dan vraag en aanbod

Feit is dat de prijs nooit meer zakte, ook niet toen het aanbod de vraag overstelpte en de prijs van aardappelen in de kelder zat. Of anders gezegd: de prijselasticiteit is vrij eenzijdig.

In deze periode speelt niet zozeer het aanbod parten, maar zorgen energie, transport, personeel en/of verpakkingen voor torenhoge kosten. De verschillende schakels in de keten kunnen deze niet altijd doorberekenen. Met de Russische inval in Oekraïne doemt ook het inflatiespook op.

Flexibelere contractvorm klinkt logisch

ABN Amro pleit voor een flexibelere contractvorm waarin supermarkten, voedingsbedrijven en andere schakels variabelere prijzen afspreken. Deze contractprijzen bewegen mee met de prijzen van grondstoffen. Het klinkt allemaal heel logisch, en op kleine schaal in korte ketens is dit ook niet zo ingewikkeld.

Dat wordt het wel als er meer spelers zijn, zowel in de keten als in de schakels. De concurrentie ligt overal op de loer. En de verleiding om elders een paar cent te pakken, daar waar de marges al klein zijn, is groot. Supermarkten willen met iets hogere prijzen ook geen klanten verliezen aan de concurrent die hierin misschien niet meegaat. ABN Amro zegt dan ook dat de retail het systeem van flexibele prijzen goed aan de klant moet uitleggen.

Openheid nodig

Voorwaarden voor een dergelijk systeem is openheid. Leveranciers moeten wel aangeven waar het knelt. Via een vooraf afgesproken sleutel zou dit verrekend kunnen worden. Voor openheid is op zijn beurt vertrouwen nodig. In een gezonde ketenstructuur moet dit niet het probleem zijn.