Zorgen over wereldvoedselvoorziening deels onterecht

Boeren demonstreren tegen stikstof- en ruimtebeleid met als argument dat als je hier goede landbouwgrond uit productie haalt je de rest van de wereld tekort doet. Die heeft onze productie nodig! Daartegenover staat, zeg maar, ‘de dierenbeweging’ die juist betoogt dat de (Nederlandse) veehouderij grondstoffen opsoupeert die je beter rechtstreeks aan mensen kunt geven. Zij betogen dat de wereld op den duur alleen gevoed kan worden als mensen minder vlees eten.

Wereldwijd meer voedsel per hoofd beschikbaar

Voor wie bezorgd is voor ‘de wereld’ biedt de laatste voorspelling van FAO en Oeso hoop. Weliswaar is het doel van nul honger in de wereld in 2030 onhaalbaar, maar dat komt vooral door het verdelingsvraagstuk en niet door absolute tekorten. De hoeveelheid beschikbaar voedsel per persoon neemt dit decennium toe met 4%, ondanks de snelle bevolkingsgroei! Dat is mogelijk door een toename van de agrarische productie met jaarlijks 1,4%.

Dat laatste is voor het overgrote deel te danken aan verbetering van landbouwmethoden in arme landen. De hectares die in Nederland verloren gaan, worden daar ruimschoots gecompenseerd door verkleining van de zogeheten yield gap. Opmerkelijk is verder dat de vleesconsumptie in rijke landen niet meer groeit, maar daar buiten nog wel. Dierlijk eiwit blijft in arme en middenrijke landen een groeimarkt.

Wat betekent dit voor de discussie in Nederland?

1. Onze hectares doen er in de wereld niet zo gek veel toe.
2. Geen angst nodig voor instortende vleesmarkten, de vraag neemt nog steeds toe.
3. Geen angst dat de ene mens verhongert doordat de andere vlees eet.
4. De productiegroei vindt plaats buiten Nederland.

Wie heeft er dan gelijk in de discussie over vee en ruimte? Iedereen een beetje.