Gaan betaalbaar voedsel en klimaat samen?

Maar goed, mijn ouders kwamen dus bij me eten. Sinds juli vorig jaar werk ik als sectormanager Food en ik vertelde hen waar ik zoal mee bezig ben. Ook het klimaatakkoord van Parijs en de impact hiervan op de bank en onze klanten kwam ter sprake. Ineens herhaalde mijn vader wat hij veel in de media leest. “Het is allemaal de schuld van de boeren, zij verpesten de natuur.”

Impact van eigen koopgedrag

Ik liet het gesprek gaan en 5 minuten later, we zaten aan het hoofdgerecht, vertelden mijn ouders dat ze een heerlijk stukje vlees hadden gekocht bij een van de hard discounters. Ze hadden er weinig voor hoeven te betalen. Natuurlijk stelde ik hen de vraag wat zij bereid zijn om te betalen, als de boeren minder (intensief) gaan produceren. Toen werd het gesprek ietwat ongemakkelijk totdat mijn ouders zich realiseerden wat de impact is van hun eigen (koop)gedrag.

Als niemand bereid is om ‘eerlijke’ prijzen binnen de keten te betalen, dan is een groot aantal bedrijven binnen de keten niet meer toekomstbestendig vanuit hun verdienmodel

Samen oplossingen vinden

Kern van mijn verhaal is dat we samen naar oplossingen moeten toewerken. De gehele keten van boer tot bord is afhankelijk van elkaar, bijvoorbeeld als het gaat om het halen van klimaatdoelstellingen. Maar ook als het gaat om betaalbaar voedsel te blijven produceren. Want als niemand bereid is om ‘eerlijke’ prijzen binnen de keten te betalen, dan is een groot aantal bedrijven binnen de keten niet meer toekomstbestendig vanuit hun verdienmodel. En wat zal dan de impact zijn ten aanzien van betaalbare voeding en klimaatdoelstellingen?

Nu met een andere oorlog gaande dan in het begin van dit verhaal, zien we prijzen van voedsel stijgen, ketens dreigen in onbalans te raken. Hopelijk zijn we met elkaar bereid daar verantwoordelijkheid voor te nemen, met een eerlijke verdeling van de kostenstijgingen.