Klimaatdoel retail vooral uitdaging voor de producent

Bepaalt de consument wat supermarkten in de schappen leggen, of bepaalt de supermarkt wat consumenten kopen? Het is een vraag die me al heel lang bezighoudt.

Daarnaast vraag ik mij het laatste half jaar af of het zogenoemde middle management, cq. de dames en heren die het woordje ‘manager’ op hun visitekaartje mogen voeren, snappen wat de echte bazen, de CEO’s, CFO’s en andere O’s binnen de retailhiërarchie, willen.

Veilige haven inkopers verandert

Veel innovatieve ideeën en verduurzamingsinitiatieven zijn de afgelopen tien jaar vooral ontstaan in onze stallen, op onze akkers en in onze boomgaarden. Wij als producenten werkten de vaak geniale ideeën vanuit de praktijk uit, maakten er kleinschalige projectjes van, testten het bij consumenten en zochten er daarna een grotere partner bij.

Dit contact verliep vaak via een inkoopmanager die besliste of hij er een schapje voor kon vrijmaken en als het aansloeg, mocht het blijven (soms ook niet). Deze veilige haven voor inkopers zal op korte termijn sterk veranderen. De hoge bazen van een aantal grote retailers heeft zichzelf namelijk een klimaatdoelstelling opgelegd.

De uitdrukking ‘de een zijn dood is de ander zijn brood’ wordt in dit verband ‘de een zijn klimaatdoel wordt de ander zijn uitdaging’, zo schreef Rabobank recent.

Nul effect ledlampen in winkels

Uit het artikel blijkt dat 95% van de CO₂-uitstoot die supermarkten bij hun reductiedoelstellingen als uitgangspunt nemen, niets met de eigen bedrijfsvoering te maken heeft. Thuisbezorgen met een elektrische auto of ledlampen in de winkels hebben dus nul effect op het door hen zelf gestelde doel. De echte winst (in reductietermen dan) moet bij ons vandaan komen. Anders gezegd: de producenten zijn de grootste boosdoeners.

De hele doelstelling staat in schril contrast met de waardering die wij als producenten krijgen. Onze lat wordt steeds hoger gelegd, maar de beloning is schraal. De inkoper schraapt en de CEO vraagt.

Kloof inkopers en producent

Een van de managers verdedigde zich laatst als volgt: “Veel spiegeltjes en kraaltjes uit het duurzaamheidsprogramma zijn door de sector zelf bedacht. Wij zitten daar als retail helemaal niet op te wachten, omdat we het niet kunnen verwaarden naar onze klanten.” De betreffende manager was in een vorige baan nota bene zelf verantwoordelijk voor het betreffende duurzaamheidsprogramma!

Peinzend over de toekomst vraag ik me af hoe inkopers de doelstellingen van hogerhand ooit gaan waarmaken als zij niet in staat zijn de verbinding met ons te maken en ons met menselijk respect en in keiharde euro’s gaan waarderen.