Klimaatdruk naar hoogtepunt

Van alle kanten verschijnen rapporten en waarschuwingen dat het de verkeerde kant op gaat. De temperatuur stijgt sneller dan gedacht en wordt hoger dan gevreesd. Bijgevolg rijst de zeespiegel ook sneller en hoger. Tegelijk leveren plannen minder op dan de bedoeling was. Kortom, het gaat helemaal niet goed, er moet een tandje bij.

Klimaatontkenners opvallend stil rond klimaattop

Het is natuurlijk geen toeval dat al deze alarmkreten juist deze week klinken. Volgende week is de belangrijke wereldwijde klimaatconferentie in Schotland. En iedereen die iets wil met klimaat, probeert nu druk op de ketel te zetten. Dat lukt in ieder geval wat betreft media-aandacht. Of de druk op wereldleiders groot genoeg is, valt te bezien. Diverse kopstukken komen niet.

Een paar dingen vallen extra op. Ten eerste zijn de klimaatontkenners nogal stil. Niemand twijfelt meer hardop aan de opwarming van de aarde. Het tegengeluid verlegt zich nu van ‘het is wel eens vaker warm geweest’ naar ‘het helpt allemaal toch niks’.

Links- of rechtsom is aanpassing nodig voor ‘nieuw’ klimaat

Dat laatste kon wel eens steekhoudender zijn dan het eerste. Als die kritieke ‘triggerpoints’ eenmaal gepasseerd zijn, wat haalt een beetje minder uitstoot dan nog uit? Denk aan alle methaan die vrijkomt uit permafrost of aan het onomkeerbare smelten van poolijs op Groenland en Antarctica.

Toch zijn er nog altijd goede argumenten om niet in apathie te vervallen. Uit elk scenario blijkt dat iedere kilo CO₂ of ander broeikasgas die vastgelegd wordt, ertoe doet. Elke bijdrage telt.

Het andere opvallende punt: naast ‘mitigatie’ (vermijden van uitstoot en tempering van opwarming) ontkomen we niet aan ‘adaptatie’. We moeten ons instellen op de nieuwe werkelijkheid. Ook dat vraagt gigantische inspanningen. Er zit niks anders op, niks doen is geen optie.