Kritiek op Stichting Ketenborging

De Stichting Ketenborging gaat zich herbezinnen op de rol en de taak die zij heeft bij het stimuleren van zelfregulering in de voedselketen.

Dat schrijven demissionair ministers Carola Schouten (Landbouw) en Tamara van Ark (Medische zorg) in een brief aan de Tweede Kamer. Uit een evaluatie blijkt dat de Stichting Ketenborging.nl onvoldoende toegevoegde waarde heeft.

Vervolg op Taskforce Voedselvertrouwen

Ketenborging.nl werd als privaat initiatief in 2014 in het leven geroepen als vervolg op de Taskforce Voedselvertrouwen. Kwaliteitsketens die voldoen aan de voorwaarden van de Taskforce Voedselvetrouwen kunnen worden opgenomen op Ketenborging.nl. Als ze door de NVWA zijn goedgekeurd, kunnen ze een toezichtsondersteunende rol verrichten. Op dit moment voldoen twaalf private kwaliteitssystemen aan de criteria van de (voormalige) Taskforce Voedselvertrouwen. Zij zijn opgenomen op de website van de Stichting Ketenborging.nl. Drie kwaliteitssystemen, Global Gap, IKB Kip en IKB Varken, zitten in de toetsingsfase bij de NVWA.

Geen direct voordeel

Uit de evaluatie blijkt dat bedrijven in de voedselketen geen direct voordeel hebben om met private kwaliteitssystemen geaccepteerd op Ketenborging.nl te werken. De voedselverwerkende industrie en retail gebruiken Ketenborging.nl niet om hun leverancierskeuze te bepalen, maar kijkt eerder naar de internationale GFSI-standaarden (Global Food Safety Initiative).

Onderling delen van kennis

Wel zijn er positieve ervaringen opgedaan met het onderling delen van kennis en informatie. De Stichting denkt nu onder andere aan het instellen van een privaat initiatief voor alle sectoren om kennis en ervaringen met het borgen van de voedselveiligheid en voedselintegriteit te kunnen delen.

Private Borging Voedselketens

Na de fipronilcrisis adviseerde de commissie-Sorgdrager om de private borging van de voedselketen te stimuleren. In het project Private Borging Voedselketens hebben FNLI, CBL en LTO Nederland de private borging van voedselketens doorgelicht. Daarin concludeert het bedrijfsleven dat voor een aantal horizontale, sectoroverstijgende onderwerpen de samenwerking met de departementen en NVWA noodzakelijk is. Dit speelt bij thema’s zoals middelengebruik door (primaire) bedrijven, verduurzaming van ketens en daarbij horende nieuwe risico’s voor voedselveiligheid maar ook voor data-uitwisseling tussen private kwaliteitssystemen en de NVWA en gezamenlijke crisisoefeningen.

Overlegstructuur

Schouten en Van Ark kondigen in reactie hierop aan een overlegstructuur in te richten waarbij overheid en bedrijfsleven twee keer per jaar spreken over deze thema‘s. Ook willen ze in overleg met de NVWA kijken of er mogelijkheden zijn om problemen met freeriders, bedrijven die niet meerwerken aan kwaliteitssystemen, aan te pakken.