Volgens Oeso moeten emissies lager, waterkwaliteit moet beter en biodiversiteit moet beter beschermd. Foto: Canva
Nederland moet hard aan de bak om emissies terug te dringen. Hadden we die al niet eens eerder gehoord? Jazeker, maar nog niet zo luid en dwingend uit deze ’onverdachte hoek’: de Oeso, de Organisatie voor internationale Economische Samenwerking en Ontwikkeling.
Komt zo’n geluid van een van de betrokken partijen in Nederland of Brussel, dan is het al snel gekleurd. Het past in de agenda van ngo, een politicus of belangenbehartiger. Maar de Oeso is geen ngo, het is een igo, een intergouvernementele organisatie, met als doel het bevorderen van economische ontwikkeling en wereldhandel. In linkse hoek is de organisatie vaak verdacht, omdat ze nogal eens de marktideologie predikt in economisch kwetsbare landen. Dat maakt de Oeso juist in deze context minder verdacht. Het is geen linkse club.
Vreemde ogen dwingen best
Complimenten vanuit het buitenland worden hier meestal uitbundig gevierd. Zo gaat de constatering van de Oeso dat Nederland ’efficiënt, productief en exportgericht is’, en dat de sector hier zo innovatief is, er in als koek. Daar ligt de trots van de agrosector. Maar er is ook een spreekwoord dat zegt: vreemde ogen dwingen best. En dus komt de waarschuwing van de Oeso dat Nederland ambitieuzer aan de slag moet met duurzaamheid extra stevig aan. Emissies moeten lager, waterkwaliteit moet beter, biodiversiteit moet beter beschermd. Nu horen we het eens van iemand anders.
De Oeso pleit onder meer voor ‘beslissende actie op korte termijn’, in combinatie met een sterke visie van de overheid. Na het sneuvelen van het landbouwakkoord is dat uit zicht geraakt. De organisatie komt net te laat met haar aansporing.
Beheer
WP Admin
Bewerk bericht