Biobrandstof: altijd al speelbal geweest

Het lot van de biobrandstoffen is eigenlijk een ironisch verhaal. Het huidige succes – kijk naar de enorme productie wereldwijd – stoelt op een combinatie van twee hoofdzaken: boerenbelang in landen met (te) veel hectares en wensdenken over het netto-klimaateffect. Die combi leidde tot sterk stimulerend overheidsbeleid, zowel in de EU als in de Amerika’s. Beide fundamenten daarvoor eroderen momenteel snel.

landbouwsteun en discussie over grondgebruik

Altijd is er veel discussie geweest over de netto-energieopbrengst van biobrandstoffen, en daarmee over de vermeden CO₂-uitstoot. Om nog maar te zwijgen van de food versus fuel-discussie: moeten we wel bouwland gebruiken om brandstof te produceren? Daar komt nu de vraag bij of zonnepanelen niet veel meer energie opleveren. De vraag naar landbouwproducten zal alleen maar toenemen, denk aan de biobased economy.

Lees ook: Rabobank: vraag naar biobrandstoffen stort in

De EU-bijmengverplichting voor biobrandstof kon er destijds alleen komen door steun van landbouwlanden als Frankrijk en Duitsland, na afschaffing van productsteun in de akkerbouw, jaren geleden. Het was een omweg om het gat te vullen dat het afgeschafte landbouwbeleid achterliet. Bijkomend argument was geo-strategisch, het vermindert de afhankelijkheid van dubieuze olieproducenten.

Bio-energieproductie is een blijver in klimaatvriendelijke economie

Verdwijnt met de bio-fuels ook de bio-energie? Zeker niet. De vraag naar alternatieven voor fossiele energie groeit enorm en er zal altijd een reststroom overblijven waar we niks anders mee kunnen dan er energie uit halen. Denk aan biogas uit mest en afval. In een efficiënte, klimaatvriendelijke economie heeft de bio-energieproductie een blijvende plek, maar wel anders.