Minder zout in voedsel maar nog steeds te veel

Dat meldt het RIVM in een evaluatie van het Akkoord Verbetering Productsamenstelling (AVP) dat overheid en voedingsmiddelenfabrikanten in 2014 sloten. De afspraken hebben geleid tot lagere gehaltes zout in brood, vlees, kaas en soep. Suikergehaltes zijn omlaaggebracht in frisdranken en melkproducten. Consumenten krijgen bij een gelijke consumptie via deze voedingsmiddelen 0,5 gram minder zout en 7,5 gram minder suiker (30 kcal) binnen. Het RIVM spreekt van ‘een snufje zout’ en ‘twee klontjes suiker’ en noemt het bereikte resultaat ‘kleine stappen’. Het stelt dat meer bereikt had kunnen worden als er ambitieuzere afspraken waren gemaakt.

Verzadigd vet

Een ander ongezond bestanddeel van voedsel is verzadigd vet. Daarover zijn zo weinig afspraken gemaakt, dat ze het effect ervan niet eens doorgerekend is. Naar verwachting hebben die beperkte afspraken geen of nauwelijks effect op de inname.

Een volwassen Nederlander krijgt elke dag gemiddeld 8,7 gram zout en 114 gram suiker binnen via voeding, volgens het RIVM. De norm voor zout is maximaal 6 gram per dag. Voor suiker bestaat geen norm, maar wel een advies van het Voedingscentrum om er zo min mogelijk van te nemen. Voor verzadigd vet geldt als norm dat maximaal 10% van de totale energie daar uit mag komen.

Opvolger is Nationaal Preventieakkoord

Het AVP liep tot 2020 en is intussen opgevolgd door het Nationaal Preventieakkoord (NPA). In het AVP golden afspraken voor de gehaltes van zout en suiker in belangrijke producten, die bijdragen aan de dagelijkse inname. Het effect van de afspraken was groter geweest als meer producten meegenomen waren en de ambities opgeschroefd waren.

Een bredere aanpak van productverbetering is nu in ontwikkeling. Daarbij worden meer producten meegenomen en wordt de vermindering van gehaltes beter geborgd. Het RIVM benadrukt dat maatregelen voor een gezonder voedselaanbod deel uit moeten maken van een integraal pakket, waarin de consument wordt gestimuleerd richting gezonde consumptie.

Mede-auteur: Johan Oppewal